Lieve mensen,
Tijd voor weer een nieuw bericht. Als mens blijf je je hele leven in ontwikkeling.
Elke dag leren we wel weer wat nieuws. Vaak vanuit werk, dan weer vanuit opleiding of door sociale omgangsvormen of situaties waar we in terecht komen. De een leert het beste praktisch en de ander is beter in eerst theorie doornemen. Uiteindelijk zijn beide onderdelen nodig wil je een goed begrip en gevoel hebben bij wat je geleerd hebt. Theorie, achterliggende kennis en de ervaring en herkenning zo werkt het echt.
Vandaag schrijf ik over hoe je bijvoorbeeld je eigen angstige overtuigingen kunt uitdagen en “out of the box” kunt stappen als je daar in je jongere jaren in afgeremd bent. In het kader van jezelf op nieuwe manieren leren kennen heb ik zelf ook nog steeds nieuwe doelen die ik graag wil halen en waar ik mijn zelfkennis mee wil toetsen en zelfredzaamheid mee wil uitbreiden. Een van deze doelen heb ik afgelopen zaterdag kunnen afvinken.
Een eerste Solo trip
Zaterdag ben ik terug gekomen van een tien dagen lange solo reis!
Voor mij inderdaad met een “!”. Door jawel, West-Duitsland. Net over de grens. Nu denk je misschien “appeltje, eitje? Hoe moeilijk kan dat zijn?”
Hoe je zo een reis ervaart is inderdaad heel persoonlijk.
Zo heb ik zelf van jongs af aan eigenlijk altijd in een relatie gezeten. Vanaf mijn 15de jaar ben ik nog geen half jaar vrijgezel geweest. Mijn partners waren/ zijn ook altijd een heel stuk ouder. Dat heeft een reden, die vaak terug te vinden is in jeugdtrauma’s zoals een vader- en/ of moederwond.
Hoogsensitiviteit en emotioneel trauma
De combinatie tussen mijn hoogsensitiviteit (zintuigen en zenuwstelsel) en die opgelopen trauma’s hebben in mijn jonge jaren het gevolg gehad dat ik emotioneel afstand van mijn lijf had gedaan. Daardoor leerde ik slecht mijn eigen emoties echt voelen, ik leerde eerder dat mijn emoties niet belangrijk waren, laat staan dat ik ze leerde begrijpen en onder woorden te brengen. Door die trauma’s werd ik des te gevoeliger voor de emoties van anderen hooggevoeligheid (emoties).
Een van de thema’s die ik tijdens coaching trajecten behandel is het onderzoeken van overtuigingen (gedachten) over jezelf, gedachten die dus je zelfbeeld beïnvloeden, en die zijn ontstaan in de kinder- tiener én pubertijd, de meest mentaal en emotioneel gevoelige periode van een mensenleven. Deze trauma’s zorgen ervoor dat je ontwikkeling op emotioneel vlak achterblijft en dus gevolgen heeft op de verdere ontwikkeling als persoon, zeker op emotioneel volwassen gebied had ik nog stappen te maken.
Ik had emotionele veiligheid nodig, het “voelen” van veilig, emoties mogen voelen, kwetsbaar durven en kunnen zijn bij mijn partner en anderen uiten én de veilige omgeving om mijn emoties uit te spreken om er bewust mee aan de slag te gaan. Kwetsbaar durven zijn naar anderen.
De Workshop Intuïtief Schilderen is daaruit ontstaan 🙂 een flink aantal van jullie heeft deze gevolgd. De volgen stap is dan om daadwerkelijk met ontdekte overtuigingen aan de slag te gaan. Zelfvertrouwen en zelfredzaamheid opbouwen en verder uitbouwen.
Angst, Liefde & de balans tussen geven en nemen leren voelen
Zelf heb ik al vele stappen gemaakt op deze reis, maar toch heb ik behoefte aan nieuwe uitdagingen en mezelf weer op andere manieren leren kennen. Waar ik vroeger diepe angst ervoer voor het onbekende, heb ik leren genieten van mezelf ontdekken in uitgekozen niet eerder meegemaakte situaties. Dus enige controle heb ik er zelf natuurlijk wel over.
Het verschil zit ‘m vooral hierin:
Leven vanuit een angstige mindset (= overlevingsstrategie/ massa (de norm) gedrag/ gezien willen worden, want je wilt ergens bij horen omdat je daar een gevoel van veiligheid en waardering uit haalt)
En
Leven vanuit liefdevolle mindset (= zelfontplooiing, individualiteit. Jezelf volledig accepteren én waarderen zoals je bent en kunnen zorgen voor wat je in de basis nodig hebt om goed én gezond te kunnen functioneren. Je hebt geleerd wat veilig zijn voor jou echt betekent. Je kunt die behoeften onder woorden brengen en daarvoor opkomen of om kunnen en durven vragen). En in het mooiste geval kun je die zichzelf realiserende en zelfontplooiiende individuele jij daarna ook nuttig inzetten voor het grotere geheel, de samenleving.
Egoïstisch? Nee, maar voor een periode is het wel nodig. Een trauma kan namelijk tot gevolg hebben dat je doet wat anderen continu van je verlangen, maar waarbij je je eigen behoeften uit het oog bent verloren. Tot je vastloopt in het leven. Dan leer je dat je eerst jezelf mag gaan zien en accepteren en dat kan voor de buitenwereld inderdaad even wennen zijn. Niet iedereen zal dat andere gedrag van je accepteren of mee om kunnen gaan, maar degenen die echt bij jou leven en hoofdstuk passen die blijven in de buurt. Na een tijd komt het ook vanzelf weer in een voor jou gezonde balans, maar beide uitersten ervaren is soms nodig om een goede balans voor jezelf te kunnen vinden.
Doelen stellen
Een van deze doelen was dus een Solo reis. Mijn man moest even aan het idee wennen, want we gingen voorheen altijd samen op vakantie. Maar hij kon begrijpen waar deze behoefte vandaan kwam, al zou hij daar zelf niet snel voor kiezen. Deze reis wilde ik persé alleen maken, want deze reis had voor mij meerdere behoeften te vervullen:
- ik had enorm de behoefte om even tijd met alleen mijzelf door te brengen.
Ik ben graag bij mijn gezin, maar mijn gevoeligheid vraagt me ook vaak om rust en stilte op te zoeken. En zo had ik de gelegenheid om dat te doen zonder elke keer op mijn gezin een beroep te moeten doen (mag het wat stiller? Kan de radio uit?) en zij hadden de ruimte om gewoon geluid te kunnen maken zonder elke keer met mij rekening te moeten houden “win – win” snapt u? - ik had behoefte aan mezelf uit te dagen en mijn zelfredzaamheid op de proef te stellen, maar… ik vond het ook enorm spannend om alleen op pad te gaan. Niet in Nederland, dat is geen punt, maar echt naar het buitenland en te zien wat ik daarvan vond en hoe ik mezelf zou redden. Vond ik dat fijn, vond ik het niks. Het was allemaal goed, maar ik wilde het over mezelf wéten en bewijzen en niet alleen dénken.
Ik merkte dat ik de eerste drie dagen echt een emotionele lading mee droeg.
– Het over de grens zijn.
– Weg van iedereen die ik liefheb en eigenlijk graag dichtbij me heb.
– Er alleen voor staan als er iets gebeurd
Het schuurde, maar ik liet het gevoel toe. Het gevoel mocht er zijn en er hebben ook heus tranen gevloeid die schonken ook verlichting.
Bewust reflecteren
“Vind ik het echt eng?” vroeg ik mezelf af. “Nee.” was het antwoord.
Het was het IDEE, de gedachte, de overtuiging, die in de weg stond en die ik nu bewust aan het sussen was door te ervaren dat het niet “eng” was. Feitelijk gezien was iedereen eigenlijk maar een (video)belletje ver weg.
– Was het nodig voor mijn auto, kon ik de ANWB bellen.
– Miste ik iemand mis, ik hoefde maar te bellen.
– Kreeg ik heimwee of raakte ik zo erg overprikkeld dat ik niets meer kon, dan was het mogelijk dat er iemand binnen twee uur bij mij kon, of kon ik binnen twee/ drie uur thuis zijn.
– Zou ik een ongeluk krijgen dan had ik alle gegevens bij mij die nodig waren, al hoopte ik vurig dat dat niet nodig zou zijn.
Na die eerste drie dagen toch een wat onheimlich gevoel mee te hebben gedragen begon dat steeds meer plek te maken voor echt genieten. Gewoon even alleen mijn eigen ding doen. Genieten van de plek waar ik logeerde, de heerlijke stille omgeving, de landweggetjes naar de stad. Ik noem dat de toeristische route, want de snelweg kan ook, maar dan zie ik alleen asfalt. Genieten van de steden en op eigen tempo alles kunnen bekijken wat ik wil zien. Ook met prikkelbeperkingen en balans daarin vinden, wat werkt wel, wat werkt niet.
Oordopjes zijn mijn fysieke reddingsmiddel, echt. Die filteren voor mij genoeg zodat ik niet na een dag stad bezoeken óók een dag kwijt ben aan nog overprikkeld zijn en verplicht bankzaken moet doen.
Mijn mini solo reis heeft me uiteindelijk via Xanten, naar Haltern am See, Neuenkirchen (gemeinschaft Melle), Münster, Osnabrück en Bad Bentheim gebracht en ik vond het heerlijk! Uiteindelijk had ik zelfs nog wel een week extra bij willen boeken 🙂, maar “Duty Calls” en ik heb dit positief kunnen afronden en afsluiten en ik ga sparen voor weer een nieuwe ervaring die mij uitdaagt en plezier geeft en mij weer mezelf op nieuwe manieren leert kennen.
Share Your Story – terugkomdag Intuïtief Schilderen
Ik zou graag een keer op een zaterdag of zondag een bijeenkomst organiseren waarin ieder die dat wil zijn of haar verhaal kan delen. Hoe is het nu met je? Wat heb je meegemaakt? Welke stappen heb je zelf al gezet?
Ben je daarin geïnteresseerd? Stuur me dan een bericht met heel kort jouw verhaal naar mij dan ga ik inventariseren en verzamelen en een datavoorstel doen voor een Wintercirkel in het nieuwe jaar.
Voor de komende periode staan de Workshops Intuïtief Schilderen weer ingepland.
Ken je iemand die er baat bij zou kunnen hebben deze te volgen? Bij rouw of verdriet?
Breng de workshop onder de aandacht van die persoon, misschien kan hij of zij daar wat mee. Dankjewel.
Tekening Lezen “een reading” Alleen op vrijdag 29 november aanstaande.
Tijdens de Gezondheidsmarkt van Vereniging Nieuw Westland heb ik mijn intuïtie kunnen inzetten bij het lezingen van de tekeningen die mensen daar ter plekke bij mij aan tafel kwamen maken. Ik interpreteer de tekening, zie waar er een persoonlijke zielsbehoefte is die nog niet ontdekt of nog genegeerd is door de persoon zelf en probeer op die manier mensen te helpen bij het werken aan een gezonde (innerlijke) balans tussen geven en nemen. Je kunt zinvol werk doen, daar veel voldoening uithalen, maar toch “iets” missen.
Dat was zo leuk om te doen en ik heb zulke leuke reacties gekregen dat ik op vrijdag 29 november zelf een extra moment heb ingepland.
Er kunnen per evenement maximaal 7 personen ingepland worden. Klik op de link voor meer informatie.
In het nieuwe jaar kom ik weer met een nieuwe nieuwsbrief, heb je ideeën of zou je graag over een bepaald onderwerp willen horen? Laat me dat dan weten.
Hartelijke groet,
